بین سال های ۱۸۸۰ تا ۱۸۹۲ خطوط انتقال و توزیع برق بدون اینکه نقطه نوترال یا نول زمین شده داشته باشند احداث می شدند و هیچ نقطه ای از شبکه و تجهیزات ارت نمی شدند و اساسآ مفهومی به نام ارت وجود نداشت.مشکلات برق گرفتگی و آتش سوزی در منازل و اماکن عمومی و صنعتی وجود داشت بدون اینکه فیوزهای حفاظتی نصب شده در شبکه عیوب را تشخیص بدهند . مشکلات ادارات بیمه جهت جبران خسارت بیشتر و بیشتر می شد و به طور موازی تحقیقاتی جهت کاهش این خطرات به عمل می آمد.در سال ۱۹۲۴ انجمن مهندسان برق (IEE) در انگلستان اتصال بدنه فلزی وسائل برقی به زمین یا همان ارت کردن را اجباری نمود هر چند اینکار ساده نبود و مشکلات فراوانی داشت.در سال ۱۹۲۳ فرانسه نیز در استانداردهای ملی کشورش ارت کردن بدنه تجهیزات برقی را الزامی نمود.در سال ۱۹۲۷ فرانسه بحث ارت کردن نقطه نول ترانسفورماتورها را نیز تصویب نمود.در سال ۱۹۳۵ استانداردهای جامع حفاظت اشخاص و تجهیزات تدوین و اجرائی شد و از آن سالها به بعد ارتینگ همگانی شد.فلسفه ارت کردن:با دقت در شکل های ساده زیر می توان به فلسفه ارت پی برد.
در شرایط عادی با بدن کاملاً خشک مقاومت بین دو دست در حدود یک مگا اهم است ولی در بدن تر تا ۱۰۰۰ اهم پایین می‌آید. ولتاژ ۲۲۰ ولت جریانی در حدود ۲۲۰ میلی‌آمپر در بدن برقرار می‌کند که بسیار خطرناک و به احتمال قوی کشنده است. کمترین ولتاژی که تاکنون سبب برق گرفتگی منجر به مرگ شده‌است، ۳۸ ولت ثبت شده‌است. دلیل این امر سوختن پوست بدن در نقاط اتصال به هادی برق دار و از بین رفتن مقاومت لایه چربی و در نتیجه کم شدن مقاومت اهمی بدن می‌باشد. حفظ عایق بندی و تأمین صحت کار لوازم و دستگاه‌های الکتریکی و محدود کردن اضافه ولتاژها و کمک به کار صحیح لوازم و مدارها با قطع مدارهای معیوب به این نوع اتصال زمین، اتصال زمین الکتریکی یا اتصال زمین سیستم گفته می‌شود (اتصال نوترال به زمین). نوع دیگر اتصال زمین، اتصال زمین ایمنی یا حفاظتی است. از این نوع سیستم حفاظتی در ایجاد ایمنی برای افرادی که بنا به وظیفه شغلی در تماس با تجهیزات سیستم‌های الکتریکی و نیز برای افراد جامعه که مصرف‌کننده نهایی انرژی برق می‌باشند استفاده می‌شود. هدف دیگر از این نوع سیستم زمین، محدود کردن خطر آتش‌سوزی از راه قطع سریع مدار معیوب به کمک وصل بدنه‌های فلزی به هادی خنثی یا زمین است. در این روش بدنه فلزی دستگاه‌ها را به سیستم ارتینگ متصل می‌کنیم. نظر به اینکه سیم نوترال هم در پست توزیع به زمین متصل است در صورت خرابی و اتصال فاز به بدنه جریان زیادی در مدار شامل سیم فاز و زمین برقرار می‌شود که منجر به ذوب فیوز و رفع خطر می‌شود. ایجاد یک سیستم زمین مطلوب حتی تا همین سال‌های اخیر صرفاً برای مفهوم داشتن شبکه زمینی با مقاومت هرچه کمتر بوده‌است اما با ایجاد شبکه‌های برق وسیع با ظرفیت بالا، طبعاً با جریان‌های اتصال کوتاه فوق‌العاده روبرو هستیم که با وجود مقاومت کم سیستم ارتینگ، پتانسیل آن ممکن است از حد مجاز ایمنی تجاوز کند. به همین جهت تحقیقات بعدی مفاهیم جدیدی از لحاظ ایمنی را تحت عنوان کلی کنترل گرادیان پتانسیل، در شرایط بروز خطا معرفی کرده‌است.